HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ nr 2

Od 1929 r. działała Szkoła Powszechna nr 2, mieszcząca się na piętrze drewnianego budynku przy ulicy Piastowskiej 25, w którym wcześniej działała SP nr 1. Na parterze był Sąd Grodzki, zaś na obszernym podwórzu betoniarnia pana Trębińskiego, pełna kręgów studziennych i pustaków.
Kierownikiem szkoły był Bolesław Tuziński, służbista, dbający o szkołę.
1/3 uczęszczających do niej uczniów stanowili Żydzi, wobec czego zwana była "szkołą żydowską".

Warunki lokalowe szkoły były dość ciężkie. Sale lekcyjne miały układ szeregowy, podłogi były nasycane pyłochłonem, ściany zaś drgały kiedy ulicą przejeżdżały wozy.
Ciąg sal lekcyjnych poprzedzała tzw. "sala rekreacyjna", w której w czasie przerw międzylekcyjnych przebywało mnóstwo uczniów oraz dyżurujący nauczyciel.

Nauka trwała od rana do wieczora, klasy liczyły po 50 i więcej uczniów.
Mimo to panował wzorowy porządek, utrzymywany przez woźnego Jana Kalinowskiego.
Poziom nauczania był dobry, zaś sama szkoła miała dobrą opinię.

Personel w latach 30-tych XX w. stanowiły następujące osoby:

• Jadwiga Betlejewska - praktykantka tuż przed wybuchem wojny, zamordowana w 1939 r. przez Niemców w Rypinie.
• Janina Czaplicka - żona komisarza ziemskiego.
• ks. Dudziec - prefekt, przyszły biskup sufragan płocki,
  
• Stefan Gapiński - oficer rezerwy, nauczyciel o sporej wiedzy w przedmiotach ścisłych.
• Maria Kasperkowa - wychowawczyni klas I-IV.
• Bolesław Kilanowski - starszy człowiek, tuż przed emeryturą. Pamiętał jeszcze czasy carskie.
• Roman Gnyp - przejściowo katecheta.
• Franciszek Kołodziejski - oficer rezerwy, polonista, uczył w starszych klasach; działacz BBWR i OZN
.
• Marian Kornalewski - oficer, nauczyciel śpiewu i wychowania fizycznego.
• ks. Krawczyński - następca ks. Dzudźca, przyszły proboszcz sierpecki.
• Stanisława Kwiatkowska (Laudencka) - energiczna, świetna nauczycielka historii.
• Henryk Rudowski - nauczyciel niemieckiego i matematyki; prowadził także gromadę zuchów.
• Maria Rzepniewska
• Zofia Sułkowska - prowadziła I klasę.
• Adam Zwoliński - absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie, polonista na praktyce, prowadził I klasę.
• kol. Ewa (nazwisko nie znane) - córka rabina, nauczycielka religii mojżeszowej.

W czasie wojny w budynku szkoły działała fabryka "Espera Werke" zajmująca się produkcją wag i celowników do dział przeciwlotniczych, zatrudniająca ok. 300 robotników.

Po wojnie Publiczna Szkoła Powszechna nr 2 jako pierwsza zaczęła działalność, lokując się w budynku dawnej szkoły żydowskiej-Tarbutu, przy ul. Narutowicza 17.
Kierownikiem został Stanisław Kuciński.
W 1946 r. przy boisku szkolnym dobudowano drewnianą, parterową salę gimnastyczną. Murowana sala powstała w 1949 r.





W 1976 r. budynek przy ul. Narutowicza groził zawaleniem, w związku z czym szkoła została przeniesiona jako zbiorcza szkoła gminna do budynku przy ul. Płockiej 38, wykorzystywanego do tej pory przez Liceum Ogólnokształcące. Szkoła posiadała własny autobus służący do dowożenia uczniów z terenu gminy.
Przez wiele lat budynek był gruntownie remontowany, a nauka odbywała się w 6 różnych placówkach.

W roku 1991 Szkoła Podstawowa nr 2 powróciła do dawnego budynku przy ul. Płockiej 38, po trwającym wiele lat remoncie.
16 VI 1997 r. przyjęła imię Armii Krajowej, ponadto wystawiono pomnik poświęcony "Żołnierzom września 1939 i AK" .
6 XII 2002 r. otwarto uroczyście nową Halę Sportową usytuowaną przy SP nr 2.