Wyroki za bestialskie zamordowanie Krzysztofa Olewnika. Czy to koniec sprawy? - 31.03.2008 r.

Jeden z porywaczy prawdopodobnie sam wymierzył sobie karę i w ubiegłym roku powiesił się w olsztyńskim areszcie. Chodzi o Wojciecha F. herszta grupy, który byłby teraz jednym z głównych oskarżonych w sprawie porwania i zamordowania. Na ławie oskarżonych zaś, zasiadła jego żona. Mimo iż Krzysztof został porwany w nocy z 26 na 27 października 2001 roku, to odnaleziono go dopiero pięć lat później. Prawdopodobnie to o trzy lata za późno żeby znaleźć go żywego. Krzysztof został zamordowany już w 2003 roku. Jak ustaliła prokuratura olsztyńska, ciało zamordowanego znajdowało się w miejscowości Różan niedaleko Ostrołęki. Krzysztof został uduszony foliowymi workami przez Sławomira Kościuka i Roberta Pazika.

Prawdopodobnie pomysł porwania zrodził się w płockim Zakładzie Karnym, gdzie wyroki odsiadywali Ireneusz P. (z Drobina) oraz Wojciech F. i tam wpadli na pomysł porwania jednego z najbogatszych ludzi w kraju. Sprawdzili jaki posiada majątek, a że Ireneusz P. pseudonim Bokser znał rodzinę Olewników, nie było problemu z uzyskaniem informacji na temat biznesmena. Po opuszczeniu zakładu zaczęli obserwować dom Olewnika pod Drobinem. Na moment porwania wybrali noc, kiedy w domu odbywała się impreza, między innymi z udziałem policjantów (...). Kiedy gości już nie było, porywacze obezwładnili Krzysztofa i wywieźli do budynku niedaleko Zakroczymia, następnie do domu w Kałuszynie. Tam odbywał się dramat Krzysztofa, który w piwnicy tego domu spędził niemal dwa lata cały czas obserwowany i pilnowany przez porywaczy. Tymczasem porywacze aby utrzymać ów dom, musieli zdobyć pieniądze, dokonywali w tym celu kradzieży. Porywacze byli wyjątkowo brutalni. Wiadomo, że Krzysztof był pobity, że cierpiał, jak powiedział jeden z porywaczy, faszerowali go środkami psychotropowymi i kazali pisać listy do rodziny. Specjalnie dla celów porwania kupili działkę, na której przetrzymywali porwanego. Wybudowali tam betonową studnię, gdzie trzymali uprowadzonego, uwiązanego łańcuchem. Prawdopodobnie jeszcze przed podjęciem okupu wykopali dwumetrowy dół, w którym później ukryli ciało zamordowanego.

Wbrew pozorom szajka była dość przebiegła. Były takie sytuacje, w których można było złapać porywaczy. Kiedyś policja zatrzymała do kontroli samochód, który prowadził jeden z członków grupy. Jeden z porywaczy, Bokser, trafił także za kratki płockiego aresztu za drobne przestępstwo. Czy to był moment aby wyciągnąć od niego informacje? Najwidoczniej nie. Policjanci przesłuchujący wówczas Boksera nawet zapytali go o porwanie Krzysztofa. Pozory jednak zmyliły funkcjonariuszy, którzy patrząc na zwykłego człowieka nie dali chyba wiary, że mógłby być zdolny do porwania. Tym sposobem, przesłuchiwany odbył swoją karę kilkudniową i wyszedł na wolność. Wydaje się, że (niemal) żyjemy w państwie policyjnym, że organy śledcze są przecież dobrze wyszkolone, że każdy obywatel może czuć się bezpieczny. Czy jednak? Policja dosyć długo przyjmowała tezę, że Krzysztof sam się uprowadził, a nawet, że wyjechał za granicę. To opóźniało całą sprawę. W tym czasie rodzina Olewników chwytała się wszystkiego, aby odnaleźć syna. Korzystała z pomocy wszelkich możliwych osób, które mogłyby przyczynić się do wskazania miejsca pobytu Krzysztofa. W czasie rozmów telefonicznych z synem, które wyznaczali porywacze, nie mogli ustalić gdzie się znajduje. Głos Krzysztofa puszczany był z dyktafonu i wskazywał jedynie kolejne miejsca gdzie miał być przekazany okup.

Rodzina zapłaciła porywaczom za uwolnienie Krzysztofa kwotę 300 tyś. euro. Dotąd, mimo zakończenia wielkiego procesu (akta liczą 112 tomów, proces toczył się od października 2007 roku) nie ustalono co się stało z pieniędzmi. Prawdopodobnie zabójcom Krzysztofa już się one nie przydadzą. Kontrowersji w sprawie porwania jest mnóstwo. Kradzież policyjnego wozu z aktami sprawy, czy też sam moment przekazania okupu z warszawskiego wiaduktu. Czy akcja była przeprowadzona sprawnie? Komu zależało na tym, żeby sprawy nie wyjaśnić? Co z anonimem, w którym wskazano na jednego z porywaczy oraz miejsce jego pobytu? Przez pięć lat kilka prokuratur w Polsce nie było w stanie nic zrobić, by wyjaśnić sprawę porwania przedsiębiorcy. Sprawy się przeciągały, ginęły akta, podczas gdy rodzina porwanego żyła nadzieją, że Krzysztof wróci do domu. Prawdopodobnie mordercy Krzysztofa byli tylko pionkami i na tym nie kończy się największa i najbardziej kontrowersyjna sprawa o porwanie i brutalny mord w kraju.

Wizerunki skazanych