Przy szosie z Sierpca do Rypina leży Blizno, a w nim na niebezpiecznym zakręcie szosy, w malowniczym otoczeniu stoi kościółek świętego Wawrzyńca wzniesiony trzysta lat temu.

Niegdyś tędy wiódł stary trakt. Latem, gdy było sucho, można było nim łatwo przejechać. Zimą również, gdy mrozy ścięły wszelką wodę. Natomiast najtrudniej było wiosną. Tak zwane roztopy powodowały, że wiele gościńców było nie do przebycia. Takim też zapewne był ten położony wśród lasów w otoczeniu jezior Szczutowskiego i Urszulewskiego. W ich pobliżu zapewne były tereny podmokłe i wręcz bagienne.

Lasy i obszary niedostępne były dogodnym miejscem do schronienie się ludzi, którzy z jakiejś przyczyny nie chcieli kontaktować się z innymi. Takim był pierwszy z pustelników osiadłych w pobliżu traktu na podmokłym terenie. Ponoć schronił się tam, gdyż groziła... 

Tu opowiemy o wydarzeniach z polityki i mazowieckiego życia dworskiego sprzed sześciu i pół wieku. Działo się to z dala od Sierpca, ale wieści o tych wydarzeniach rozchodziły się po całym Mazowszu i docierały daleko poza jego granice.

Było w dziejach sześciu książąt mazowieckich o imieniu Siemowit. Trzeci spośród nich panował w XIV wieku. Wówczas kraj był podzielony między kilku krewniaków. Siemowit III starał się zjednoczyć w swoim ręku całe Mazowsze. W końcu mu się to udało. Różnie go jednak oceniali współcześni. Kronikarz Janko z Czarnkowa pisał, że książę był okrutny dla poddanych i wymagał niesłychanie wysokich podatków. Cóż, nikt nie lubił płacić podatków. Tak jest do dzisiaj. Sukcesy wieloletniej konsekwentnej polityki księcia są niepodważalne. Zakłóca je jednak smutne wydarzenie z jego życia rodzinnego.  

Przed wiekami, tak jak i dzisiaj, jadąc z Sierpca na zachód w kierunku Torunia po około 25 kilometrach (około 3 staropolskie mile) mijało się osadę, a od XV wieku miasteczko Skępe, będące wówczas własnością rodu Kościeleckich. Gościniec wiódł przez lasy, a miasteczko było położone w malowniczym miejscu nad jeziorem. Tuż za Skępem gościniec przechodził dość blisko mijanego z lewej strony jeziora. Uwagę zwracał leżący tam okazały głaz pełniący wówczas funkcję drogowskazu. Był ozdobiony dużą ilością wyrytych na nim krzyży.

Z głazem związane były tajemnicze wydarzenia. Mieszkańcy i przejeżdżający widywali na nim niezwykłe światło i słyszeli dochodzący cudowny śpiew. Mówiono nawet o pojawieniu się wizerunku Matki Bożej. Wieść o tym miejscu rozchodziła się. Przybywający chorzy w cudowny sposób odzyskiwali zdrowie. Postawiono obok kamienia potężny dębowy krzyż. Ludzie, którzy... 

O początkach herbu Prawdzic jest taka opowieść. W dawnych czasach rzymskich u prokonsula afrykańskiego służył Androd pochodzący z Dacji. Ciężkie doświadczał od swojego pana przykrości i znosił niezasłużone kary. Nie mogąc znieść upokorzeń uciekł na pustynię w głąb Afryki. Głodny i umęczony upałem schował się do jaskini. Wkrótce w jaskini pojawił się lew, jej stały mieszkaniec. Zwierzę podeszło do wystraszonego Androda i podniosło zranioną cierniem łapę. Mężczyzna usunął tkwiący mocno cierń, wycisnął ropę i obwiązał chorą łapę. Wdzięczny lew poszedł na polowanie. Przyniesioną zdobyczą podzielił się ze swoim lekarzem. Tak działo się przez trzy lata. Człowiek i bestia mieszkali w jednej jaskini.

 Androdowi jednak sprzykrzyło się mieszkanie na pustyni i zapragnął wrócić do ludzi. Błąkał się po świecie, aż został rozpoznany przez swojego pana. Tenże kazał go schwytać i odesłał do Rzymu. Tam w amfiteatrze... 

Znana jest nam fabuła miłosnej historii rozgrywającej się na przełomie XIX i XX wieku, a opisanej przez Helenę Mniszkównę w powieści Trędowata. Akcja rozgrywa się wokół postaci skromnej a zarazem obdarzonej subtelną urodą Stefci Rudeckiej, wywodzącej się z niezbyt zamożnej rodziny szlacheckiej. Dziewczyna przeżyła już zawód miłosny. Została guwernantką u hrabiny Elzonowskiej, ciotki młodego ordynata Waldemara Michorowskiego, spadkobiercy ogromnej fortuny rodowej. Młodzi stopniowo, mimo przeciwności, stawali się sobie coraz bliżsi. Różnili się pozycją społeczną, materialną i tak zwaną towarzyską, która szczególnie trudna była do przełamania. Mimo tego pomiędzy nimi pojawiało się wzajemne zrozumienie i uczucie. Okazało się również, że przed laty dziadek Waldemara i babka Stefanii byli zakochani i zaręczeni. Do małżeństwa wówczas nie doszło...